คุณแม่หลายคนต้องเคยได้ยินคำนี้มาแน่ๆ ใช่ไหมคะ ซึ่งในหลายแง่มุมก็เป็นความจริงไม่น้อยนะคะ เพราะว่าเสือนั้น เราอาจจะป้องกันมันได้ ไม่ให้เข้าในในบริเวณบ้าน ยิ่งในห้องนอนด้วยแล้ว (บรื๋ออว์ว์) เราคงไม่ยอมให้เสือเข้ามาได้โดยเด็ดขาด และโดยธรรมชาติแล้ว เสือมันก็คงกลัวคนเราบ้างล่ะน่า จริงไหมคะ (กลัวโดนจับไปทำผ้าขนสัตว์มังคะ)แต่ยุงร้ายนี่สิ นอกจากจะไม่กลัวคนสักเท่าไร ยังสามารถดอดเล็ดรอดเข้าบ้านได้เสมอ แถมยังแอบเข้าห้องนอน มุดมุ้ง (เอ่อ.. ยุงค่ะ ยุง) มาอยู่กับเราประเดี๋ยวประด๋าว (แอบกัดเรานั่นล่ะค่ะ) แล้วก็จากไป (พร้อมเลือดของเรา ฮือ..) ครั้นจะป้องกันแล้ว ป้องกันอีก นานๆ ที เจ้ายุงเล็กจิ๋วเหล่านี้ก็ยังแอบเข้ามากัดเราจนได้
แต่ที่เจ็บใจมากที่สุดของบรรดาคุณแม่ ก็คือเจ้ายุงร้าย ที่สามารถเล็ดรอดปราการทั้งหลาย มาแอบกัดเด็กๆ ลูกๆ ของเราได้นั่นเอง ยิ่งเด็กเล็กๆ แล้วยิ่งน่าเจ็บใจมาก พาลคิดสงสัยไปว่า ทำไมไม่มากัดเราหนอ และทำไมยุงถึงชอบกัดเด็กมากมายนัก ซึ่งก็น่าจะพอมีเหตุผลนะคะเช่น
- เด็กนั้นผิวอ่อนนุ่มกว่าผู้ใหญ่ แหม ก็ขนาดเราๆ ยังชอบเอาแก้มไปเบียด ไปคลุก กับตัว กับแก้มลูกเลย จริงไหมล่ะคะ
- เด็กตัวหอมกว่าผู้ใหญ่ อ้าว แหม คุณแม่ๆ ก็อุตส่าห์อาบน้ำลูกน้อยให้สะอาด หอมไปทั้งตัว เจ้ายุงนี่กลับเห็นเป็นข้อดีไปได้
- เด็ก ตบยุงไม่ได้ หรือได้ก็ไม่แม่นเท่าผู้ใหญ่ ดังนั้นยุงจึงมีความเสี่ยงต่อชีวิตมันเองน้อยกว่า
ยุงที่กัดเรา หรือกัดเด็กๆ เนี่ย จะเป็นยุงตัวเมียเท่านั้นนะคะ และยุงก็มักจะชอบกัดคนที่มีเหงื่อออกมาก คนที่ตัวร้อน (สงสัยยุงขี้หนาว) คนที่หายใจแรงและปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มาก (สงสัยยุงจะชอบ) ยุงชอบกัดผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย (ไม่ใช่เพราะยุงตัวเมียเป็นทอมนะคะ แต่เพราะฮอร์โมนในร่างกายของผู้หญิงดึงดูดยุงมากกว่า) นอกจากนั้นยุงชอบกัดคนที่ใส่เสื้อผ้าสีเข้มมากกว่าสีอ่อนค่ะ
อย่างไรก็ตาม การป้องกันไม่ให้ยุงกัดนั้นเป็นการดีแน่นอน เพราะว่ายุงเป็นพาหะนำโรคต่างๆ ได้มาก โดยเฉพาะยุงลายที่กัดในตอนกลางวัน เป็นพาหะนำโรคไข้เลือดออกที่อันตรายต่อเด็กๆ มากค่ะ
